صدای گام های ناز بهار و نوروز
انگاری بهار با لبخند بی ریای توزیباتر شده است ، صدای گام های ناز بهار و نوروزشنیده می شود.برخیزوبه استقبال طبیعت برو که امسال با دست پربه میهمانی ما آمده است، باسوغات هایی چون گلهای بهاری عاشق که پیداست با رسیدن به معشوقشان یعنی بهار،شکوفا شده اند وغنچه ی لب هایشان تابناگوش بازاست راستی امسال بهار با تو رنگ و بوی دیگری دارد،انگاراَبَرتولدی دوباره رخ داده و برای تبریک این اَبَرتولد ، طبیعت بغل بغل گل های یاس ورازقی و شقایق و... به ارمغان آورده است و به هفت سین آن نیز سه سین سادگی ،سرور وسرمستی افزوده که بهانه اش حضورساده و بی ریای توست زیبای من ، حضورت را به فال نیک می گیرم و به بزم می نشینم و بر این باورم که دیگر هرگز نخواهی رفت و حضورت همیشگی ست . پس ای بهانه ی شادی و نشاط همیشگی من ، به بهانه ی این حضور شادباش و شاد بمان و شادیت رابه دیگران هدیه کن.چون بهارهدیه ی خداوند به انسان وطبیعت است .
سروده ی صلاح کار ما
برای بودن با تو
فدای هردوچشماتم
کنون از دست بیگانه
مطیع هر دو دستاتم
****
برای بودن و ماندن
صلاح کار ما اینست
همیشه سوختن وساختن
گناه دار ما اینست
****
رفیق راه شبهاو
شفیق عطر گلهاتم
سعادت خواه عقباو
تجلی گاه فرداتم
****
همیشه در تقلاّتم
فروغ صبح دنیاتم
برای دیدن رویت
چنین رسواوشیداتم
****
بیااکنون دمی بامن
سپهرآیین دنیاباش
تجلی گاه عقبایم
فروغ صبح فرداباش
سروده ی : عبدالحمید خدایاری
ثبت شده در تاریخ پنجشنبه 18 اسفند 1390 به شماره سریال 165442 در سایت شعرنو
رقص باران - سروده عبدالحمید خدایاری
نم نم باران چه خوش بارید و رفت
ادامه مطلب ...
گلایه از باران
بارانکم ، ازت گلایه دارم ، بگذار صریح و واضح بگویم ، تو خود می دانی وقتی که ریز ریز می باری در پیش چشمانم محبوب و ستودنی تر می شوی ، پس چرا وقتی که به انتظارت نشسته ام نمی آیی و اگر هم می آیی نیمه شب پاورچین پاورچین یواشکی وبی سر و صدا می آیی و می رویی تا به خود می آیم و آماده تماشایت می شوم می بینم ردّ پایی بیش ازت برجا نمانده است ونم آن هم سهم تشنه ای دیگر به نام زمین شده است . شکوه و عظمت تو وقتی نمایان می شود که درختان با شاخه های خود در طلبت دست خواهش به سوی آسمان نیلگون خداوند بلند می کنند و عطش خویش را فریاد می زنند . پس ای بارانکم ببار ، نه ، به هنگام ببار تا هم من محو تماشایت شوم و هم عطش همه را سیراب کنی و داغ حسرت را بر دل خشکسالی بگذاری که اینک بیداد می کند. باران من تو آن قدر نایابی که خیلی زود ردّ پایت محو می شود و من بیش از پیش دلتنگت می شوم . پس ببار و سیرابم کن.
سپاس از ایزد پاکم که ارشد فصل آخر شد
بسی انسان دانا را شگفتی ها که ظاهر شد
به شهری ساکت و ایمن که فقر چهره ی زیبا
به یارانه نشد جبران ولی پاکی شده بویا
صداقت مسکنش اینجا ، دو رویی درغم وماتم
سراسر خوبی و شادی، تواضع را که من ماتم
زدین وعشق وعرفان وسواد و جود ویکرنگی
چه دنیایی شده اینجا ، ندارم حس دل تنگی
دنباله سروده در ادامه مطلب