عکس های آرامگاه فردوسی در توس

عکس های آرامگاه فردوسی در توس

بقیه عکس ها را درادامه مطلب ببین

فردوسی ابرمرد دهقان نژاد توس - به بهانه 25 اردیبهشت

فردوسی ابرمرد دهقان نژاد توس

ایران، هر چه هست من است.

ایران، میراث نیاکان آسمانی است.

ایران، سرزمین مردان پاک تر از آفتاب است.

ایران، سرزمین زال و رودابه است.

رستمِ حکیمِ سرزمین کلمات! سیمرغ عرصه های بلند شعر! حکیم، دهقان بزرگمرد توس! آستانه ادب تو را می جویم، به کُرنشی بلند...

فردوسی! فردوس از آن تو باد!

شاهنامه خوانی روزهای جمعه پدر، به من آموخت بهترین سرمایه پاکی را و تو پاک بودی.

حماسه حماسه دارم بزرگ می شوم، توی قصه هات رشد می کنم؛ با زال عاقل و با رستم.

با دیوها می جنگم، با پری ها دوستی می کنم.

راستی! شصت هزار بیت، گنجینه و میراثی است از فرهنگ و تاریخ گسترده سرزمین من.

هر چه نگاه می کنم، کسی را نمی بینم که بتواند مثل تو، باز حماسه ای نو بسراید.

سال های جوانی ات را پای تاریخ نیاکان من گذاشتی.امانتدار تاریخ بودی؛ صریح و دقیق.

ستم ستمکاران را بی وقفه مذمت کردی و درفش عدل کاوه را بر ستیغ فرهنگ ایرانی کاشتی.

فریدون تازه ای برای ما آوردی و شک دارم که خود تو سیمرغ نباشی.

وقتی تو وصف می کنی از سیستان و ایران قدیم، انگار که خود ما درون آن جاری می شویم و می بینیم وقتی که ازجنگ می گویی؛چکاچک شمشیرهادرگوش هامی نشیندودرهوش غرق می شود.

گاهی به حکمت می نشینی و موعظه؛ چنان که پیران را باید و گاهی به شرح عشق، همچون جوانان برومند خاک عاشقان، صریح سخنی و محکم سراینده .

زبان فارسی،سهل و آسان می گویی؛ آن طور که حتی کلمه ای نمی توان کم و زیاد کرد

سر سپرده ی ولایت و خلافت علی (ع)بودی و پشتیبان او

این خاک، همه از نسل تو اند.

آری! یک ایران فردوسی وجود دارد، یک هزاره فردوسی.

تبریک هفته بزرگداشت مقام معلم

معلمی شغل نیست؛ معلمی عشق است. اگر به عنوان شغل انتخابش کرده ای ، رهایش کن و اگر عشق توست مبارکت باد. (شهید رجایی )
هفته معلم بر همه ی معلمان راستین فرخنده باد
ازطرف مدیر مجله و مجمع نویسندگان

سروده ای از شیخ بهایی

ساقیا بده جامی ، زان شراب روحانی
تا دمی بیاسایم زین حجاب جسمانی
بهر امتحان ای دوست ، گر طلب کنی جان را
آنچنان برافشانم ، کز طلب خجل مانی
بی وفا نگار من ، می کند به کار من
خنده های زیر لب ، عشوه های پنهانی
ما از دوست غیر از دوست ، مقصدی نمی خواهیم
حور و جنّت ای زاهد ، بر تو باد ارزانی
زسم و عادت رندیست ، از رسوم بگذشتن
آستین این ژنده ، می کند گریبانی
زاهدی به میخانه ، سرخ روز می دیدم
گفتمش : مبارک باد بر تو این مسلمانی
زلف و کاکل او را چون به یاد می آرم
می نهم پریشانی بر سر پریشانی
خانه دل ما را از کرم ، عمارت کن
پیش از آن که این خانه رو نهد به ویرانی
ما سیه گلیمان را جز بلا نمی شاید
بر دل بهائی نه هر بلا که بتوانی

 شیخ بهایی

زندگی نامه شیخ بهایی به بهانه سوم اردیبهشت بزرگداشت شیخ بهایی

روز بزرگداشت شیخ بهایی

بهاء الدین محمد بن عزالدین حسین بن عبدالصمد بن شمس الدین محمد بن حسن بن محمد بن صالح حارثی همدانی عاملی جبعی (جباعی) معروف به شیخ بهائی در سال 953 ه.ق 1546 میلادی در بعلبک متولد  شد. او در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام "جبع" یا "جباع" می زیسته و از نژاد "حارث بن عبدالله اعور همدانی" متوفی به سال 65 هجری از معاریف اسلام بوده است.

دنباله در ادامه مطلب

جشن تولد یک سالگی مجله شهپرسیمرغ

جشن تولد یک سالگی مجله شهپرسیمرغ

مجله شهپر سیمرغ در پانزده اردیبهشت یکساله می شود . در همین راستا مدیریت وب تصمیم به برگزاری جشن یک سالگی مجله با حضور اعضای مجمع نویسندگان و سایر همدوره ها دارد که محل و زمان برگزاری جشن که احتمالا مرکزتحصیلات تکمیلی جیرفت خواهد بود، متعاقبا اعلام خواهد شد. دوستانی که مایل به حضور در جشن هستند آمادگی خود را با گذاشتن کامنت در بخش نظرات همین پست اعلام نمایند.

باتشکر ؛

عبدالحمید خدایاری مدیریت مجله شهپر سیمرغ

--------------------------------------------------------

به علت تراکم کاری و شغلی مدیر مجله و مجمع نویسندگان جشن یک سالگی مجله شهپر سیمرغ به بعداز امتحانات در خرداد موکول شد که زمان و مکان دقیق آن متعاقبا اعلام خواهد شد.

با عرض پوزش ؛ مدیر مجله

زندگی نامه شیخ اجل سعدی به بهانه اول اردیبهشت روزبزرگداشت سعدی

اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی شیرازی

شرح زندگی نامه سعدی

شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی بی تردید بزرگترین شاعری است که بعد از فردوسی آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده اش روشن ساخت و آن روشنی با چنان تلألویی همراه بود که هنوز پس از گذشت هفت قرن تمام از تاثیر آن کاسته نشده است و این اثر تا پارسی برجاست همچنان برقرار خواهد ماند.

تاریخ ولادت سعدی به قرینه ی سخن او در گلستان در حدود سال 606 هجری است. وی در آغاز گلستان چنین می گوید:

«یک شب تأمل ایام گذشته می کردم و بر عمر تلف کرده تأسف می خوردم و سنگ سراچه دل را به الماس آب دیده می سفتم و این ابیات مناسب حال خود می گفتم:

دنباله در ادامه مطلب