دو اثر از خانم مهرنوش ایزدپرست در وصف حضرت امام رضا(ع)

صورت ماه گل انداخت

صورت ماه گل انداخت ، بیابان گل کرد

غنچه ها آه کشیدند ، زمستان گل کرد

دشت ها ، دامنه ها ، از گل رویت پر شد

ناگهان شیطنت کبک خرامان گل کرد

وقتی از دامنه آهوی نگاهت رد شد

شاخه در شاخه ی باغات خراسان گل کرد

بی قرارت شده بود آب ، زدی بر رویت

ماه پنهان شده در زلف پریشان گل کرد

صوت زیبای تو در باور جنگل پیچید

طبع روییدن انبوه درختان گل کرد

سوره ای از گل لبخند تلاوت کردی

ناگهان حاشیه بر حاشیه قرآن گل کرد

باد پیچید در ایوان و رواقت آن گاه

طرح پاییزی بر کاشی ایوان گل کرد 

صبح ، خورشید به پابوسی گنبد آمد

شهر از پنجره خندید ، خیابان گل کرد

اثر دیگر در ادامه مطلب

لحظه وصالدریادلش برای کسی شور میزند
ساحل نشسته قطعه ماهور میزند
گل پهن کرده حوصله اش را کنار نهر
پروانه عطر یاس به زنبور میزند
هربار یک ستاره دنباله دار سرخ
بر اسمان حاشیه هاشور میزند
***
هر روز در بهشت خدا صد هزار بار
لبخند سیب طعنه به انگور میزند
در قعر چاههای پر از هول جبرییل
زنجیر بر خلیفه منفور میزند
*****
ان گوشه ایستاده امامی سپید پوش
چشمک به سر به داری منصور میزند
حالا رضا، رضای خدا در نگاه اوست
اما کمی تکیده و رنجور میزند
دارد به چند گامی معبود میرسد
از دور یک فرشته که شیپور میزند