سده ، جشن ملوک نامدار!
آتشی باید چونان که فراز علمش برتر از دایره ی گنبد دوار بود
( دیوان منوچهری ، ص ۳۰ )
نیمروز پنج شنبه دهم بهمن ماه ، جشنگاه سده ی زرتشتیان کرمان حال و هوایی دیگر داشت. مردمان
بسیار را می دیدی که چشم به درب ورودی جشنگاه با هم گپ و گفتی داشتند و در دلشان ولع حضور
در مراسم نکو داشت سده ــ آیین بشکوه نیاکان نامدارشان ــ پا به پا می شد. دریغا که فضای چند صد
نفری سالن حضور این جمع چند هزار نفری را تاب نمی آورد.از بخت شکر دارم و از روزگار هم که به مدد
کارت دعوتی که داشتم به اتفاق تنی چند از یاران همدل ، توفیق حضور در آن مراسم را یافتم ، هر چند
نبود همسفر زندگی ام ــ به دلیل کسالتی که داشت ــ عیشم را کمی منغص گردانید:
ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی عیش بی یار مهیا نشود ، یار کجاست
تا پیش از میانداری آن محفل انس توسط مجری و اعلام بر نامه ها ، نوای روح پرور استاد محمد رضا
شجریان به گوش می رسید که می خواند و خوش می خواند : در همه دیر مغان نیست چو من
شیدایی...و در چنین حال و هوایی بود که تنی چند از دخترکان خردک سال زرتشتی با لباس های
سنتی و مجمری آکنده از گلبرگ های رنگ رنگ وارد سالن شدند و در حالی که با ناله ی دلکش و شهر
آشوب دف نوازان همراهی می شدند ، مقدم باشندگان در جشن را گلباران نمودند.سه تن از موبدان نیز
در پرتو فروغ مقدس در جایگاه قرار گرفتند و با خواندن نیایش هایی از یسنا و خرده اوستا ــ بویژه آتش
نیایش ــ یاد و نام آذر ( ایزد آتش ) را گرامی داشتند : بده به من ای آذر اهورا مزدا رامش آسوده ،
روزی آسوده ، زندگی آسوده ،رامش فراوان ، روزی فراوان ، زندگی فراوان ، پارسایی کامل ، شیرین
زبانی و روان آگاه و پس از آن خردی که بزرگ و پیگیر و همیشگی باشد....
دقایقی بعد ، نواختن ملودی جاودانه و ماندگار " ای ایران ای مرز پر گهر " توسط گروه سرود نیروی
انتظامی جان و دل باشندگان را جلا بخشید و اشک شوق ناشی از احساس غرور ملی و میهنی را از
دیدگان برخی سرازیر ساخت.بانو ساقی عقیلی نیز در کسوت نقالان ــ این خادمان بی نام و نشان
شاهنامه ـــ از پادشاهی کیو مرث تا پایان روزگار شهریاری هوشنگ و پیدایش آتش و برگزاری جشن
سده را روایت کرد ، آن هم با صدایی چو رعد خروشان که یاد آور ویله ی گرد آفرید ، دختر گژدهم ، بود!
پژوهنده ی ارجمند دکتر حسین وحیدی هم رنج راه را بر خود هموار نموده در این مراسم حضور داشت و
در سخنانی نغز و پر مغز به اهمیت اوستا ــ بویژه ارزش های زبانی آن ــ اشاره نمود و با ارائه ی
شواهدی چند ، از زبان اوستایی به عنوان تاثیر گذار ترین زبان بر سایر زبان های هند و اروپایی ــ
مخصوصا آلمانی و انگلیسی ـ یاد کرد.
و سر انجام موبد یار ، مهران غیبی ، در سخنانی به ضرورت نکو داشت آیین ها و سنت ها ی کهن ایرانی
بویژه نوروز و مهرگان و سده اشاره نمود و همکیشان خود و عموم ایرانیان را به کاشتن بذر محبت و مهر
ورزی در مزرعه ی دل خویش فرا خواند.
بر افروختن آتش عظیم سده توسط موبدان در محوطه ی وسیعی که به همین منظور تعبیه شده بود و
هزاران دلداده ی مشتاق گردش حلقه زده بودند ، واپسین مرحله ی جشن سده ی امسال بود ، هماره
ایدون باد !
این سرزمین دیر سال را فرهنگی کهن سیر است.همان که عشق من هست و دغدغه ی من نیز.نفسی است فقط در هوای این آگاهی مشتاق...وبس.